Tinea capitis, ook wel bekend als ringworm van de hoofdhuid, is een veelvoorkomende schimmelinfectie die de hoofdhuid en haarschachten aantast. Het komt vooral voor bij kinderen, maar kan ook bij volwassenen voorkomen. De aandoening wordt veroorzaakt door dermatofytische schimmels, die zich voeden met keratine in het haar en de huid. Als tinea capitis niet wordt behandeld, kan het leiden tot haaruitval, ontsteking van de hoofdhuid en in sommige gevallen blijvende littekens. In dit artikel leggen we uit wat tinea capitis is, hoe u de symptomen kunt herkennen en wat de meest effectieve behandelingsmogelijkheden zijn.

Tinea capitis wordt veroorzaakt door dermatofyten zoals Trichophyton- en Microsporum-soorten. Deze schimmels zijn zeer besmettelijk en verspreiden zich via:

Direct huid-op-huidcontact met een besmet persoon of dier.
Het delen van besmette kammen, hoeden, handdoeken of kussens.
Contact met besmette oppervlakken in openbare ruimtes zoals sportscholen of zwembaden.

Kinderen zijn gevoeliger vanwege hun minder ontwikkelde immuunsysteem en activiteiten waarbij ze nauw contact hebben op school of in kinderdagverblijven.

De symptomen van tinea capitis kunnen variëren, afhankelijk van het type schimmel en de ernst van de infectie. Veelvoorkomende symptomen zijn:

Ronde, schilferige en jeukende plekken op de hoofdhuid
Broos of gebroken haar, wat leidt tot kale plekken
Zwarte puntjes op de hoofdhuid waar het haar is afgebroken
Zwelling, roodheid of met pus gevulde bultjes in ernstige gevallen
Gevoelige lymfeklieren rond de nek

In sommige gevallen kan een ernstige ontstekingsreactie, kerion genaamd, ontstaan, wat kan leiden tot vochtige laesies, pijn en mogelijke littekens.

Tinea capitis wordt meestal gediagnosticeerd door een dermatoloog door middel van visueel onderzoek van de hoofdhuid, waarbij wordt gekeken naar tekenen zoals schilfering, plaatselijke haaruitval of gebroken haren. Om de diagnose te bevestigen, kunnen tests zoals de Wood-lamp (UV-licht om fluorescentie te detecteren), microscopische analyse van haar- of huidmonsters en schimmelculturen worden gebruikt om de exacte schimmel te identificeren.

Omdat de infectie de haarzakjes onder de hoofdhuid aantast, zijn orale antischimmelmiddelen nodig. Griseofulvine (6-8 weken) en terbinafine (ongeveer 4 weken) worden het meest gebruikt. In hardnekkige gevallen kan itraconazol of fluconazol worden gebruikt.

Medicinale shampoos met ketoconazol of seleniumsulfide worden vaak aanbevolen naast orale behandeling om schimmel aan het oppervlak te verminderen en verspreiding te voorkomen.

Ja. Vermijd het delen van kammen, hoeden of handdoeken, vooral met besmette personen. Was beddengoed en kleding regelmatig. Huisdieren met huidproblemen moeten door een dierenarts worden onderzocht. Kinderen goede hygiëne aanleren en contact met besmette hoofdhuid vermijden, kan ook helpen om besmetting te voorkomen.

Als u ronde plekken met haaruitval, schilfering of jeuk op uw hoofdhuid of die van uw kind opmerkt, kunt u het beste een dermatoloog raadplegen. Vroegtijdige behandeling kan complicaties zoals blijvend haarverlies of verspreiding naar anderen voorkomen.